İki ekzoplanet arasında bir çarpışma sonrası çarpıcı bir bakış bilim adamları gezegenlerin birbirine çarptığı zaman neler olabileceği hakkında bir fikir veriyor. Kendi güneş sistemimizde de benzer bir olay ayı oluşturmuş olabilir.
BD +20 307 olarak bilinen bu çift yıldız sistemi, Dünya'dan en az bir milyar yıllık yıldızlarla 300 ışık yılı aşkın bir süredir. Yine de bu olgun sistem, bu çağın yıldızlarının etrafında bekleneceği gibi, soğuk olmayan dönen tozlu enkaz belirtileri göstermiştir . Aksine, enkaz ılıktır, nispeten yakın zamanda iki gezegen bedeninin etkisiyle yapıldığını pekiştirir.
On yıl önce, bu sistemin yer gözlemcileri ve NASA'nın Spitzer Uzay Teleskobu tarafından gözlemleri, sıcak döküntü ilk bulunduğunda bu çarpışmanın ilk ipuçlarını verdi. Şimdi, Kızılötesi Astronomi Stratosferik Gözlemevi SOFIA, enkazdan gelen kızılötesi parlaklığın yüzde 10'dan daha fazla arttığını, yani daha da sıcak bir tozun bulunduğunu gösteriyor .
Yayınlandığı Astrophysical Journal , sonuç daha da kayalık ötegezegenlerin arasında aşırı bir çarpışma nispeten son zamanlarda meydana gelmiş olabileceğini desteklemektedir. Bunun gibi çarpışmalar gezegen sistemlerini değiştirebilir . Mars büyüklüğünde bir Dünya ile Dünya arasında 4,5 milyar yıl önce meydana gelen bir çarpışmanın sonunda ayı oluşturan enkazları yarattığına inanılıyor.
Kaliforniya Üniversitesi, Santa Cruz'daki yüksek lisans öğrencisi Maggie Thompson ve makalenin baş yazarı Maggie Thompson, "BD + 20 307'nin etrafındaki ılık toz, bize kayalık ekzoplanetler arasındaki yıkıcı etkilerin nasıl olabileceğine dair bir fikir veriyor" dedi. “Bu sistemin daha sonra aşırı bir etkiden sonra nasıl geliştiğini bilmek istiyoruz.”
Genç bir yıldızın etrafındaki toz parçacıkları birbirine yapışıp zamanla büyüyünce gezegenler oluşur . Kalan artıklar, kendi güneş sistemimizde Neptün'ün ötesinde bulunan Kuiper Kuşağı gibi uzak ve soğuk bölgelerde, bir gezegen sisteminin oluşmasından sonra kalır. Gökbilimciler genç güneş sistemlerinin çevresinde ılık toz bulmayı beklerler. Onlar geliştikçe toz parçacıkları çarpışmaya devam eder ve nihayetinde bir sistemden dışarı fırlatılacak veya yıldızın içine çekilecek kadar küçük hale gelir. Güneşimiz ve BD + 20 307'deki ikisi gibi eski yıldızların etrafındaki ılık toz, ortadan kaybolduğundan bu yana çok uzun zaman önce olmalıydı. Yıldızların etrafındaki tozlu kalıntıları incelemek, gökbilimcilerin yalnızca dış gezegen sistemlerinin nasıl geliştiğini öğrenmesine yardımcı olmakla kalmaz, aynı zamanda kendi güneş sistemi tarihimizin daha eksiksiz bir resmini oluşturur.
“Bu, gezegensel sistemin tarihinde geç saatlerde meydana gelen felaket çarpışmalarını incelemek için nadir bir fırsattır,” dedi. "SOFIA gözlemleri, tozlu diskte sadece birkaç yıllık bir zaman diliminde değişiklik olduğunu gösteriyor."
SOFIA'nın FORCAST adlı kızılötesi kamerası, SOFIA Teleskobu için Faint Object Infrared Camera gibi kızılötesi gözlemler, kozmik toz içinde saklı ipuçlarını açığa çıkarmak için kritik öneme sahiptir. Kızılötesi ışıkla gözlendiğinde, bu sistem sadece yıldızlardan beklenenden çok daha parlaktır. Ekstra enerji, diğer dalga boylarında görülemeyen tozlu döküntülerin ışımasından gelir.
Toz daha parlak yıldızların daha fazla ısıyı absorbe ya yaklaşmayı olabilir parıldamaya neden olabilecek çeşitli mekanizmalar varken yıldızlı yıldırım kozmik değişiklikler için hızlı olan sadece 10 yıl içinde gerçekleşme ihtimali düşük olur -bu. Bununla birlikte, gezegensel bir çarpışma çok hızlı bir şekilde çok miktarda tozu kolayca enjekte eder. Bu, iki ekzoplanetin birbirine çarptığına dair daha fazla kanıt sağlar. Ekip, sistemde daha fazla değişiklik olup olmadığını görmek için takip gözlemlerinden verileri analiz ediyor.
