Bugün market alışverişi için 1 saatliğine dışarıya çıktım ve karantina sürecimde görmediğim bir kalabalık ile karşılaştım. İşlerimi hızlıca halledip eve dönmeye çalıştım lakin oldukça tedirgindim dışarıda geçirdiğim süreçte. Bu "kısmı" sokağa çıkma yasaklarının sürece iyi gelmediğini, bilakis daha fazla tehlikeye sebep olduğunu düşünüyorum. İnsanları paniğe sevk ediyor bu karar. Hükümet ne yazık ki bu krizi de yönetemiyor. Bu konuda iyi ve kötü yeterince örnek ülke var. Biz en kötüsü olmaya çabalıyormuşuz gibi hissediyorum.
Kesinlikle katılıyorum. Bu kafa ile salgın süreci dahada uzar gider. Ben evden dışarı adım atmıyorum, belki potansiyel taşıyıcı olabilirim veya virüs kalabilirim diye... Fakat sokaklar gezen insanlar ile dolu, çalışan kesimi tenzih ediyorum. Malesef bu ülkede kriz yönetilemiyor. Üstelik insanlarımız çok bencil..
Açıkcası verebileceğim bazı reaksiyonları bu süreçte tanıdım ben de. Herkes gibi ilk kez böyle bir süreç ile baş etmeye çalışıyorum. Sokağa çıkma yasağının ilk haftasonunda hiç paniklemeyenlerdendim. Yine de hissettirdiklerinden rahatsızlık çektim. Lakin yasak 4 güne çıkınca paniklediğimi hissettim. Düşüncesi bile boğdu beni. Aslında yasak olmayan günlerde de çıkmıyorum, lakin yasak denince farklı düşünüyormuş insan. Bunu bu denli ilk kez hissediyorum. Muhtemelen bu süreçten çıktığımızda, her şeye bakışımız değişecek. İnsan ilişkileri, yaşam şekilleri, ticari faaliyetler dahi yeni kazandıkları bakış açılarıyla devam edecekler yollarına. Asıl söylemek istediğime vurgu yapmam gerekirse süreç yeterince zor! Devlet dediğin hegomanik yapı, bunu "en azından" daha da zorlaştırmamalı. Umar ve dilerim, süreç, insanlara hizmet ettikleri yapıların -temelinin- kendileri olduğunu öğretir.
Bu yasaklar hepimizi gerdi ve germekte. Salgın zamanı başkasını düşünmeyen, bencil gerzekleri sokakta görünce sinirden kahroluyorum. Salgın bitiminde ülkece psikolojik desteğe ihtiyacımız olacak.